«در کنار کاهش درآمد سرانه شاهد افزایش قیمت افسارگسیخته کالاهای اساسی و مایحتاج ضروری مردم بوده‌ایم. این موضوع نیز در کاهش قدرت خرید مردم اثر گذار بوده و بر نارضایتی مردم در سال‌های اخیر افزوده است. این معترض بودن نسبت به مسائلی مانند آزادی بیان، بیکاری، شرایط سخت ازدواج و…، نیز است، اما به اعتقاد بنده مهم‌ترین عامل در این زمینه متغیر اقتصادی است که مردم را نسبت به شرایط موجود ناخوشایند کرده است.»
جوانی که حرف‌های رائفی‌پور را در تلویزیون می‌شنود که اعتراض او به شرایط امروز کشور را به امر جنسی و هیجانات به جا مانده از کرونا، ربط می‌دهد با خود چه فکر می‌کند؟ ایا احساس نمی‌کند که از تلویزیون رسمی کشور مستقیماً به او توهین می‌شود؟
اگر نیک بنگریم، انتقادات به حذف زنان در دیوارنگاره جام جهانی، یک «زنگ هشدار» برای مسوولان بود مبنی بر این که نسل جدیدی از زنان و دختران پا به عرصه گذاشته است که سهم خود را در عرصه‌های عمومی می‌خواهد. اگر آن روز نگاه عمیق‌تری به موضوع ظاهراً ساده انتقاد از دیوارنگاره وجود داشت و مسوولان سعی در شناخت نسل نوین زنان و دختران ایرانی می‌کردند و بر مبنای مطالبات آن‌ها، اصلاحاتی را در سیاست‌ها و رفتارهای خود ایجاد می‌کردند، این روزها شاهد حجم بیشتر نارضایتی و اعتراضات جدی‌تر زنان و دختران ایرانی نبودیم.
سوال اصلی این است که چه عواملی در این دو قطبی شدن نقش داشته‌اند و چرا جامعه ایران را به این وضعیت کشانده اند؟ این سوال موضوع امروز کامنت است.
واکنش جریان انقلابی به شعار «زن، زندگی، آزادی» گستره‌ای ناموزون از تفسیرها یا نگاه‌های مجزا بوده است. نوع استقبال این جریان از این شعار در دوقطب ناهمخوان و بسیار دور از یکدیگر قابل خوانش است که نمی‌توان آن‌ها را اساسا در یک مجموعه یک‌دست قرار داد.
روزنامه اصولگرای خراسان با انتقاد از مشکلات ایجاد شده در پی فیلترینگ اینستاگرام، تیتر اصلی امروز خود را «سرگیجه کسب و کارهای اینترنتی» برگزید و در گزارشی مفصل به این مسئله پرداخت.
دو بازداشتی و شایعه دو بازداشتی دیگر، تنها اتفاقاتی نیست که بازیکنان فوتبال را به دلیل اتفاقات اخیر برجسته کرده است. در استقلال همین روزها یک اتفاق مهم رقم خورده و کمیته انضباطی این باشگاه عارف غلامی، مدافع فیکس و ملی‌پوشش را به دلیل حمایت از اعتراضات، از بازی‌کردن و حضور در تمرینات باشگاه محروم کرده است.