ایران در شاخص گرسنگی جهانی در سال ۲۰۲۲ نمره ۶.۵ را به دست آورده است که در مقایسه با نمره کمتر از ۵ کشورهای قرار گرفته در راس رده‌بندی جهانی و نمره ۴۹.۹ آخرین کشور در این رده‌بندی رقم بسیار قابل قبولی به نظر می‌رسد.
ریزش حامیان رئیسی مدت‌هاست آغاز شده است. رئیس دولت فعلا از گروهی که به آن اعتقاد دارد، دست نمی‌کشد و البته نتیجه این اعتماد، یکی از سخت‌ترین شرایط اقتصادی در تاریخ ایران است. یکی از افرادی که این روزها انتقاد خود از دولت را آغاز کرده، سعید محمد است که زمانی کل ستادش را در اختیار ابراهیم رئیسی قرار داد.
غلامرضا ظریفیان معاون وزیر علوم در دولت خاتمی با اشاره برخی تصمیمات غیر منطقی در دولت می‌گوید: وقتی مسئولین تصمیمات غیرمنطقی می‌گیرند، باید آماده دریافت واکنش‌های غیرمنطقی از مردم هم باشند.
در حالی که دولت با اتمام مهلت های قانونی برنامه هفتم توسعه و لایحه بودجه۱۴۰۲ را به مجلس ارائه نداده، مجلس به تخلف آشکار دولت رسیدگی نکرده و به تعطیلات یلدایی رفته است.
مشکلات کشور با دستور‌های دولتی و در کوتاه مدت قابل رفع نبوده و نخواهند بود. اینکه یک دولت چنین بپندارد که معجزه‌ایی در جیب دارد و می‌تواند یکباره تمامی امور را سامان ببخشد، بیشتر کارکرد انتخاباتی دارد تا واقعی. مساله این است که چه اقدامی صورت بگیرد تا جامعه نسبت به بهبود مشکلات امیدوار باشد؟ قبل از آغاز هر برنامه‌ای برای انجام اصلاحات، ضروریست افق‌گشایی صورت بگیرد.
نکتۀ مضحک در کار بسیاری از ما ایرانیان این بود که تا بازی ایران و آمریکا مشغول دعوای سیاسی بر سر حمایت یا عدم حمایت از تیم ملی بودیم، پس از بازی فینال هم همچنان با یکدیگر بگومگوی سیاسی داشتیم که آرژانتین باید قهرمان می‌شد یا فرانسه؟ عده‌ای خوشحال بودند که مکرون شاد از قطر به پاریس برنگشت. عدۀ مقابل آن‌ها را متهم می‌کردند که شما نژادپرست هستید و به همین دلیل خواهان شکست فرانسه‌ای بودید که تیمش پر از بازیکن سیاه‌پوست بود. در واقع ما در فینال نه سر پیاز بودیم نه ته پیاز، اما ظاهرا استعداد کافی داریم برای اینکه سر هر چیزی با یکدیگر دعوای سیاسی کنیم؛ ولو که آن چیز هیچ ربطی به ما نداشته باشد.
کرونا طی سه سال گذشته به شدت نظام بهداشت درمان کشور را فرسوده کرد.علاوه بر وضعیت نابسامان اقتصادی که موج عظیمی از مهاجرت پرستاران را به همراه داشت، اکنون همزمان با عدم تمدید طرح پرستاران، سایر نیروهای طرحی شاغل در بیمارستانهای دولتی نیز از نبود امنیت شغلی و خودداری دانشگاههای علوم پزشکی از تمدید طرح در غیاب استخدام رسمی گله مند و شاکی هستند. این درحالیست که نظام بهداشتی ایران با کمبود شدید نیروی انسانی درهمه بخشها مواجه است.