نایب رئیس انجمن روانپزشکان ایران با اشاره به مفهومی به نام «فشار عصبیِ سیاسی» که عمدتا از ابهام در اوضاع سیاسی نشات می‌گیرد، گفت: خشونت‌هایی که در نا آرامی‌های اخیر دیده شد، می‌تواند به «فشار عصبیِ سیاسی» منجر شود.
علی‌اصغر عنابستانی نماینده سبزوار می‌گوید: متاسفانه در جریان اعتراضات، این‌قدر چیزهای ساختگیِ عجیب و غریب دیدیم، از اینکه لباس پلیس بپوشند و بروند به مردم شلیک بکنند تا غیره که اینها باعث شده هر فیلمی را می‌بینیم نتوانیم راجع به آن، قضاوت کنیم.
احمد علیرضابیگی عضو کمیسیون شوراهای مجلس حضور کودکان در جریان سرکوب معترضان را تایید کرده و می‌گوید: ممکن است بسیج کودکان را به خیابان آورده باشند؛ چون آن‌ها تابع قوانین و مقررات سازمانی یگان ویژه نیستند.
برخی از ناظران رسانه‌ای بر این باور هستند اگر پخش مسابقات ورزشی، به ویژه فوتبال‌ها از برنامه‌های صداوسیما مستثنی شوند، عملا این سازمان با مخاطبانی حداقلی در سطح ملی مواجه خواهد شد. فهم این قاعده دشوار نیست؛ زمانی که شما عادل فردوسی‌پور و برنامه محبوب ۹۰ را تعطیل می‌کنید، مخاطب ایرانی به سراغ برنامه فوتبالی تلویزیون ایران اینترنشنال به مجری‌گری مزدک میرزایی گرایش پیدا می‌کند؛ و این یعنی ریزش خودخواسته در مخاطبان!
حالا که حداقل نمی‌توانید برای مردم کاری کنید و کسب و کارهای آن را سروسامان دهید، لطفا با حرف‌هایتان روی اعصاب‌شان راه نروید.
اگر همه چیز ختم به خیر شود و از فردا اوضاع آرام شود سؤال بعدی این است که آتشفشان بعدی کی اتفاق می‌افتد؟ اینها سؤالات مهمی است که نظام باید از خودش بکند.
یک فعال سیاسی اصلاح طلب تاکید کرد که جامعه مدنی از جمله زیرساخت‌های توسعه سیاسی است و می‌تواند اعتراضات را به صورت فنی بررسی کرده و آن را به حاکمیت منتقل کند.