کدام ایران را می‌خواهیم به رونالدو نشان دهیم؟

قرعه‌کشی مرحله گروهی لیگ قهرمانان ایران انجام شد و طبق انتظار، فوق‌ستاره‌های بزرگ دنیا با تیم‌های ایرانی هم‌گروه شدند. النصر با کریستیانو رونالدو، دارای پنج توپ طلای فوتبال، به پرسپولیس خورده، الهلال با نیمار، کاپیتان تیم ملی برزیل، باید به مصاف نساجی برود و کریم بنزما، ستاره سرشناس فرانسوی که او هم یک بار توپ طلا را به دست آورده، با سپاهان هم‌گروه شده است. این به آن معناست که اگر اتفاق غیرمترقبه‌ای رخ ندهد، قرار است این ستاره‌ها در کنار بی‌شمار ستاره دیگری که عضو همین باشگاه‌های عربستانی‌ هستند، حداقل برای یک بار هم که شده به ایران سفر کنند. از آنجا که دو باشگاه پرسپولیس و نساجی، ورزشگاه آزادی را به عنوان ورزشگاه خانگی‌شان به کنفدراسیون فوتبال آسیا معرفی کرده‌اند، پس رونالدو و نیمار در این ورزشگاه خاطره‌انگیز مقابل ایرانی‌ها به صف می‌شوند و کریم بنزما هم که در اصفهان بازی می‌کند. البته هنوز تکلیف دو مورد به طور قطعی مشخص نشده است؛ اول اینکه کنفدراسیون فوتبال آسیا به طور رسمی، داستان حضور تیم‌های عربستانی در ایران را تأیید نکرده و دوم اینکه مشخص نیست قرار است بازی پرسپولیس مقابل النصر در ورزشگاه آزادی با حضور تماشاگر باشد یا خیر. با وجود این، از آنجا که روابط ایران و عربستان از لحاظ دیپلماتیک و سیاسی در ماه‌های اخیر حسنه شده، انتظار می‌رود مورد اول حل شده باشد تا بعد از سال ۱۳۹۴ برای اولین بار، ورزشکاران عربستانی به همراه تیم‌های مربوطه به ایران سفر کنند. درباره میزبانی پرسپولیس از النصر هم که حرف و حدیث بسیار زیاد است. به قرار معلوم، کنفدراسیون فوتبال آسیا، باشگاه پرسپولیس را به دلیل انتشار یک متن در فضای مجازی علیه تیم هندی در رقابت‌های دو فصل پیش لیگ قهرمانان آسیا، از حضور تماشاگران در یک دیدار خانگی محروم کرده است. از آنجا که اولین بازی پرسپولیس در ورزشگاه آزادی در لیگ قهرمانان آسیا قرار است مقابل النصر باشد، پس اگر این محرومیت جدی باشد و اعمال شود، واضح است که حسرت زیادی بر دل هواداران پرسپولیس خواهد ماند. البته که این موارد فقط بخشی از فعل و انفعالاتی است که تیم‌های ایرانی در مواجهه با برترین بازیکنان دنیا دارند؛ چراکه در سطحی وسیع‌تر، موضوع مهمی همچون نشان‌دادن چهره ایران به این ستاره‌ها مطرح است. پرواضح است که عربستان برای بالابردن وجهه بین‌المللی‌اش در دنیا رو به خرید ستاره‌های فوتبال آورده و به نظرات مثبت آنها درباره این کشور در شبکه‌های حقیقی و مجازی نیاز مبرم دارد. اینجا دقیقا همان فرصتی است که ناخواسته نصیب مسئولان ایرانی هم شده و مهم است که از این فرصت به نحو احسن استفاده شود. مسئله ولی اینجاست که قرار است کدام ایران به کریستیانو رونالدو و نیمار نشان داده شود؟ ایرانی که هنوز بهترین ورزشگاهش از لحاظ زیرساختی ایراد دارد، ترمیم تعدادی سکو قریب به یک سال و اندی است به درازا کشیده، چمنش به گواه بازیکنان سرشناس ایرانی در حد لیگ دسته‌چهارم است، زنان تماشاگر به ورزشگاه راه داده نمی‌شوند، سیستم کمک‌داور ویدئویی در آن وجود ندارد و شبکه‌های اجتماعی مهم دنیا از قبیل یوتیوب، توییتر، اینستاگرام، تلگرام، واتس‌اپ و بقیه در آن فیلتر است و نیاز به نصب فیلترشکن‌ دارد؟ اینها فقط بخشی از پرسش‌هایی است که مسئولان امر باید در خلوت و پیش از حضور این بازیکنان در ایران که چیزی تا زمان محقق‌شدنش باقی نمانده از خود بپرسند. از این بپرسند که آیا ترمیم و تعمیر بخشی از ورزشگاهی که کل ساختنش قریب به دو سال طول کشید، با این همه ثروت نهفته در کشور چطور این‌قدر به درازا کشیده است؟ یا اینکه چطور با مقوله‌ای به اسم ورود زنان به ورزشگاه سلیقه‌ای رفتار می‌شود به طوری که شهرهای مهمی همچون تهران، اصفهان، تبریز و مشهد را از این مقوله خارج کرده و فقط به شهرهای کوچک‌تر برای ورود زنان مجوز داده می‌شود؟ در سطحی مهم‌تر شاید نیاز به بررسی این پرسش در خلوت است که چطور کشوری با قدمت و پیشینه ایران از ورود و نصب تجهیزات کمک‌داور ویدئویی عاجز است تا مجبور شود برای عدم سلب میزبانی، رو به اجاره‌کردن چنین تجهیزاتی از کنفدراسیون فوتبال آسیا بیاورد؟ بدیهی است که با توجه به ساختار جدید لیگ قهرمانان آسیا که برگرفته از همتای اروپایی‌اش است و البته حضور ستاره‌های مطرح فوتبال در تیم‌های عربستانی، امکان اینکه دوباره و چندباره چنین بازیکنانی سر از ایران دربیاورند زیاد است، ولی کیست که نداند برخورد اول، مهم‌ترین تأثیر را در ذهن چنین بازیکنانی ثبت می‌کند که هرکدامشان با توجه به دنبال‌کننده‌های چند‌ده میلیونی می‌توانند سفیری نهفته برای ایران شوند. پس لازم است به طور جدی، اتاق فکری نه از نوع دهان‌پرکن آن، بلکه از نوع کاربردی‌اش شکل بگیرد تا ارائه درست و دلنشینی از ایرانی شکل بگیرد که قرار است به این ستاره‌ها نشان داده شود.