طرح حامیان افراطی ترامپ برای انقلاب بوروکراتیک/ اعطای اختیارات گستره به رئیس جمهور؛ وزارت دادگستری در سیطره ترامپ خواهد بود/ ۵۰ هزار کارمند بخش دولتی اخراج می‌شوند

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: احتمالا ترامپ نامزد جمهوری خواهان برای انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۴ خواهد بود. ممکن است فکر کنید پیروزی او در انتخابات سراسری به معنای هرج و مرج بیشتر خواهد بود، چرا که این بار افراد بالغی که در دوره قبل توانستند رئیس غیرقابل پیش بینی خود را مهار کنند، دیگر در کنار او نیستند. در واقع، یک گروه حرفه ای از پوپولیست های «اول آمریکا»، خود را وقف این کرده اند که مطمئن شوند کسی در دور دوم ریاست جمهوری ترامپ، مانعش نخواهد شد. آنها در حال آماده سازی مسیر هستند و شما نباید زحمات آنها را نادیده بگیرید.

حتی در این مرحله اولیه، جزئیاتی مطرح شده که شایان توجه است. اسناد سیاست هزار صفحه ای، ایده هایی را مطرح می کند که زمانی در محافل جمهوری خواه عجیب و غریب بود اما اکنون کاملا پذیرفته شده است. ایده هایی نظیر تکمیل دیوار مرزی با مکزیک، افزایش تعرفه های تجاری بر متحدان و رقبا به صورت یکسان، دائمی کردن کاهش مالیات و پایان دادن به شهروندی خودکار برای افرادی که در ایالات متحده متولد شده اند. آنها همچنین نسبت به ناتو تردید دارند و ضمن مخالفت با سیاست های کاهش تغییرات اقلیمی، متعهد شده اند به «جنگ با سوخت های فسیلی پایان دهند.»

در کنار این پیشنهادها، طرح دیگری وجود دارد که هدف آن، انقلاب در ساختار دولت است. جمهوری خواهان حامی ترامپ با شعار «عظمت را دوباره به آمریکا بازگردانیم» (MAGA)، بر این باورند که تنها در صورتی قادر به اجرای برنامه خود خواهند بود که ابتدا با اخراج ده ها هزار کارمند ارشد، «دولت پنهان» را از کار بیاندازند. طبق طرح پیشنهادی موسوم به جدول F، حدود ۵۰ هزار مقام دولتی در معرض اخراج قرار خواهند گرفت.

«اول آمریکا»یی‌ ها، همزمان با این طرح، برای پر کردن جای این مقامات اخراج شده و انتصاب هزاران مقام رده بالای سیاسی، یک «لینکدین محافظه‌کار» ایجاد می کنند تا افرادی را که وفاداری شان به ترامپ قابل تردید نیست، برای این انتصابات برگزینند. صرف ابراز تردید در مورد هجوم به ساختمان کنگره در ۶ ژانویه ۲۰۲۱، دلیلی برای رد صلاحیت است. هیچ‌کدام از اینها توطئه ای پنهان نیست: این توطئه به صورت علنی طراحی می شود.

«اول آمریکا»یی‌ها استدلال خواهند کرد که اصلاحات در بخش «خدمات کشوری»، مانع سنگ اندازی دیوان سالاریِ غیرمنتخب در مسیر برنامه های رئیس جمهور منتخب می شود و در نتیجه موجب تقویت دموکراسی خواهد شد. [ خدمات کشوری یا خدمات مدنی (Civil service)، یک اصطلاح برای بخشی از دولت است که عمدتاً از کارمندان استخدامی (نه منصوب یا منتخب) تشکیل شده و با تغییر رئیس جمهور، رابطه استخدامی آن ها با دولت قطع نمی شود]. اگرچه «نظارت و توازن یا تعادل قوا» بخش مهمی از طراحی قانون اساسی امریکا است [و طبق این اصل، هر قوه قادر است در قدرت اعمالی توسط سایر قوا محدودیت هایی اعمال نماید تا  از جمع شدن و انحصار قدرت در یک قوه جلوگیری شود]، اما  «خدمات کشوری»، یکی از قوای سه گانه حاکمیت نیست.

این استدلال قابل پذیرش نیست و ایرداتی دارد. ایراد اول، یک ایراد اجرایی است. با این طرح، اخراج نخبگان از دولت درست در زمانی اتفاق می افتد که نقش دولت امریکا در اقتصاد افزایش یافته و در نتیجه، وجود یک نظام اداری شایسته و کاردان، بیش از هر زمان دیگری اهمیت پیدا کرده است. اداره یک دولت ملی مدرن، مستلزم تخصص در امور اداری، اقتصادی، علمی و بین المللی است. اگر کارکنان نظام اداری به دلیل ترس از اخراج، نتوانند پیشنهادهای نسنجیده ی گماشتگان سیاسی را به چالش بکشند، خط مشی های اداره کشور از درون پوسیده خواهد شد.

ایراد دوم، سیاسی است.مطمئنا جمهوری خواهان علاقه ای ندارند که اگر دولت دست رقبای دموکراتشان بیفتد، رئیس جمهور، قدرت یک امپراتور را داشته باشد و نتوان در عمل آن را کنترل یا بر آن نظارت کرد. اما با این طرح، پس از پایان دولت احتمالی ترامپ، دولت های بعدی هم که ممکن است دموکرات باشند، می توانند همین رویه را در پیش بگیرند. یکی از دلایل حرفه ای شدن نظام اداری در قرن نوزدهم این بود که انتقال قدرت از یک دولت به دولت بعدی در شرایط متعادلی صورت گیرد.

سومین ایراد این است که این تغییرات سبب می شود رئیس جمهور اختیارات ویژه ای داشته باشد و بتواند وزارت دادگستری را تحت کنترل خود در آورد. در صورتی که دولت بتواند هر کسی را به صرف ادعای مخالفت اخراج کند، قاعده «استقلال قضایی» از بین می رود. اگر چنین باشد، نارضایتی و خشم ترامپ به انقام گیری شدید منجر خواهد شد. چنین چشم اندازی باید موجب نگرانی همه امریکایی ها باشد.

با توجه به این که ترامپ پیش از این با مقاومت دادستان های کل سابق رو به رو شده است، معیار اصلی او برای انتخاب وزیر دادگستری بعدی اش این است که آن فرد در برابر خواسته هایش انعطاف پذیر باشد. ترامپ با این کار می خواهد مانع پذیرش تحقیقات در مورد رئیس جمهور و متحدانش شود و همچنین برای اقدام علیه فهرست بلندبالای دشمنان سیاسی واقعی و قابل تصورش، مجوز لازم را داشته باشد.

از آنجایی که قانون اساسی ایالات متحده اجازه نمی دهد یک شخص بیش از دو دوره متوالی یا غیر متوالی رئیس جمهور شود و ترامپ در صورت پیروزی در انتخابات، دو دوره اش تکمیل می شود و تحت هیچ شرایطی نمی تواند برای بار سوم رئیس جمهور شود، بنابراین چندان دلیلی برای دامن زدن به بی اعتمادی به سیستم انتخاباتی ندارد، اما ممکن برای دفاع از ادعاهایش درباره تقلب در انتخابات ۲۰۲۰، این کار را انجام دهد.

اگر جمهوری خواهان کنترل هر دو مجلس نمایندگان و سنا را به دست بگیرند، تا آنجا که ممکن است، هیچ کس در قوه مجریه یا مقننه در موقعیتی نخواهد بود که جلوی ترامپ را بگیرد. با این حساب، دادگاه های فدرال به یکی از معدود بازمانده های استقلال و تخصص در  ساختار حاکمیت امریکا تبدیل خواهند شد و البته تضمینی برای اینکه این دادگاه ها نیز مورد حمله مداوم قرار نگیرند وجود ندارد.

اگر این طرح ها که با دقت بالایی هم طراحی شده، اجرا شوند، امریکا، مسیر مجارستان و لهستان برای عبور از لیبرال دموکراسی و حرکت به سمت دموکراسی کاذب را خواهد پیمود. [دموکراسی غیرلیبرال یا مردم سالاری کاذب (حزبی)، سیستم حاکمیتی است که در آن با وجود آن‌که انتخابات صورت می‌گیرد، ولی آزادی های مدنی و رسانه ای وجود ندارد و نهادهای مدنی تضعیف یا محدود شده اند.].

درست است که امریکا در مقابل این تلاش ها برای محدود کردن آزادی های مدنی، سپرهای حفاظتی بیشتری نظیر قرن ها تاریخ دموکراتیک و رسانه های سازش ناپذیر و غیرمتمرکز دارد. با این حال، این سپرهای محافظ نسبت به گذشته ضعیف تر شده اند. علاوه بر این، بسیاری از امریکایی ها با این طرح ها وضعیت بدتری پیدا خواهند کرد. اعتماد به نهادهای قانونی و حاکمیت قانون آسیب می بیند و کشور بیش از پیش دچار تفرقه می شود.

امپراتور دونالدوس
برخی از مردم سعی می کنند با این امید که ترامپ در انتخابات مقدماتی پیروز نخواهد شد یا حتی در صورت پیروزی در انتخابات مقدماتی، در انتخابات سراسری شکست خواهد خورد، و یا شاید پس از پیروزی نهایی نامزدهای او برای پست های دولت تایید نشوند، یا شاید هم «سلطان بی نظمی» با دست های خودش طرح های حامیانش را خراب کند، به خود آرامش خاطر می دهند. این نوع برخورد با چنین تهدیدی، صرفا یک اقدام راحت طلبانه و تن آسایانه ی غیرقابل بخشش است.

در کشوری که صرفا اختلاف چند ده هزار رای، پیروز نهایی انتخابات سراسری را تعیین می کند، ترامپ راه سختی برای پیروزی در انتخابات مقدماتی و نامزد شدن در انتخابات ریاست جمهوری ندارد. در صورت پیروزی وی، تیمی از متخصصان کارکشته تخریب، ایده های انفجاری خود را مطرح می کنند و ساختار دولت را ویران می کنند تا از میان ویرانه هایش، هوی و هوس های عبث و جبارانه امپراتور-رئیس جمهور سر برآورد.