برخی از ناظران رسانه‌ای بر این باور هستند اگر پخش مسابقات ورزشی، به ویژه فوتبال‌ها از برنامه‌های صداوسیما مستثنی شوند، عملا این سازمان با مخاطبانی حداقلی در سطح ملی مواجه خواهد شد. فهم این قاعده دشوار نیست؛ زمانی که شما عادل فردوسی‌پور و برنامه محبوب ۹۰ را تعطیل می‌کنید، مخاطب ایرانی به سراغ برنامه فوتبالی تلویزیون ایران اینترنشنال به مجری‌گری مزدک میرزایی گرایش پیدا می‌کند؛ و این یعنی ریزش خودخواسته در مخاطبان!

تنها حالتی که این برخورد رئیس صداوسیما را می‌تواند قابل فهم کند این است که او اصلا برایش مهم نیست مخاطب داشته باشد یا نداشته باشد…

جوانی که حرف‌های رائفی‌پور را در تلویزیون می‌شنود که اعتراض او به شرایط امروز کشور را به امر جنسی و هیجانات به جا مانده از کرونا، ربط می‌دهد با خود چه فکر می‌کند؟ ایا احساس نمی‌کند که از تلویزیون رسمی کشور مستقیماً به او توهین می‌شود؟

صداوسیما و خصوصا تلویزیون فعلی با توجه به جمیع جهات، دریافتی و انرژی که به خود اختصاص داده است یک شکست مطلق است.