‌پرداختن به ضرورت گفت‌وگو در شرایط امروز ایران و همچنین لزوم نفی خشونت مؤلفه‌هایی هستند که در روزهای اخیر بارها از سوی صاحب‌نظران و برخی دست‌اندرکاران امور اجرائی کشور بر اهمیت آن‌‌ تأکید شده است. جامعه ایران نیز به‌طور قطع با نمای دوقطبی و خشم تبلوریافته‌ای که از سوی طیف‌های مختلف به رخ می‌کشد یا به عبارت‌ دیگر با سرکشی خشم به‌جای استقرار گفتمان راهبردی و توسعه‌مند، نشان داد که قطعا نیازمند شکل‌گیری گفت‌وگو، فراهم‌سازی ابزارهای آن و درک نیاز به دوری از خشونت برای فردایی بهتر است.

در رویه‌ای عجیب و غیر معمول بر خی از جریان‌ها و افراد نزدیک به نهادهای رسمی، در حال مفصل‌بندی اعتراضات در قالب آمارهای کمی هدر قالب دو رویکرد یک درصدی و ۲۰ درصدی بودن معترضان هستند. استدلال اصلی هر دو این رویکردها این است که اعتراضات بر خلاف آن‌چه که رسانه‌های خارج از مرزهای ایران تبلیغ می‌کنند چندان جدی نیستند و جامعه در آرامشی نسبی قرار دارد. اما بر خلاف این رویکرد، واقعیت‌های کنونی جامعه ایرانی نشان می‌دهد که کشور در وضعیتی از تعلیق و انسداد قرار دارد که حتی این موضوع از سوی افراد نزدیک به جریان قدرت نیز مورد تصدیق قرار گرفته است.

یک عضو شورای مرکزی فراکسیون انقلاب اسلامی مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه اعتراض حق مردم است، گفت: برای برگزاری یک تجمع باید برگزارکنندگان صلاحیت و تعهد لازم را داشته و در مقابل حاکمیت هم امنیت معترضان را تضمین کند که در این صورت مشکلی در برگزاری تجمع اعتراضی وجود ندارد.