نکتۀ مضحک در کار بسیاری از ما ایرانیان این بود که تا بازی ایران و آمریکا مشغول دعوای سیاسی بر سر حمایت یا عدم حمایت از تیم ملی بودیم، پس از بازی فینال هم همچنان با یکدیگر بگومگوی سیاسی داشتیم که آرژانتین باید قهرمان می‌شد یا فرانسه؟ عده‌ای خوشحال بودند که مکرون شاد از قطر به پاریس برنگشت. عدۀ مقابل آن‌ها را متهم می‌کردند که شما نژادپرست هستید و به همین دلیل خواهان شکست فرانسه‌ای بودید که تیمش پر از بازیکن سیاه‌پوست بود. در واقع ما در فینال نه سر پیاز بودیم نه ته پیاز، اما ظاهرا استعداد کافی داریم برای اینکه سر هر چیزی با یکدیگر دعوای سیاسی کنیم؛ ولو که آن چیز هیچ ربطی به ما نداشته باشد.

نشریه آلمانی فرانکفورتر آلگمانیه سایتونگ در مقاله‌ای بحث برانگیز، موفقیت‌های آرژانتین در جام‌های جهانی را ترکیبی از حقه‌بازی و بازی هنرمندانه توصیف کرد.

پارلمان مکزیک بعد از آن که اقدام مسی را اهانت به پیراهن تیم ملی فوتبال این کشور تلقی کرد، ورود این فوق ستاره آرژانتینی به خاک مکزیک را ممنوع کرد.